Wysiew międzyplonów jest ważnym etapem uprawy na danym stanowisku. Międzyplony to rośliny siane między dwoma plonami głównymi. Międzyplony, ze względu na miejsce w zmianowaniu, termin siewu i zbioru, dzielą się na: ścierniskowe, międzyplony ozime i wsiewki poplonowe. Mogą być wykorzystane na kilka sposobów: na kiszonkę, zielonkę, siano, przyoranie jako zielony nawóz lub pozostawione w postaci mulczu. Jednak główny cel stosowania międzyplonów jest inny. Sianie mieszanek międzyplonowych ma przede wszystkim poprawić strukturę gleby, zwiększyć jej aktywność biologiczną, wzbogacać podłoże w azot oraz sprzyjać tworzeniu próchnicy, wytworzony zielony nawóz to tylko wartościowy dodatek.. Jaką mieszankę międzyplonową wybrać, aby uzyskać jak najlepsze efekty? Jakie korzyści dla rolników płyną z tej agrotechniki? Sprawdź!
Korzyści płynące ze stosowania międzyplonów
Jak wcześniej wspomnieliśmy, międzyplony wielostronnie oddziałują na biologiczne i fizyczno-chemiczne właściwości gleby. Do najważniejszych zalet stosowania międzyplonów zaliczamy:
- ochronę gleby przed erozją wietrzną i wodną;
- wzbogacenie podłoża w substancje organiczne i składniki mineralne;
- poprawę stanu fitosanitarnego gleby;
- ograniczenie występowania chorób i szkodników roślin uprawnych (przede wszystkim choroby podsuszkowej zbóż);
- zmniejszenie zachwaszczenia roślin uprawnych;
- ograniczenie skutków niewłaściwego następstwa roślin;
- źródło dodatkowej paszy jesienią i wczesną wiosną;
- skuteczna broń w walce z uproszczeniami w uprawie oraz monokulturą.
Ponadto, siew międzyplonów odgrywa ważną rolę z punktu widzenia ekologicznego. Wprowadzenie ich zmianowania zapobiega wymywaniu składników pokarmowych z gleby (głównie azotu i fosforu) do wód gruntowych i zbiorników wodnych. Skład mieszanki międzyplonowej dostarcza drogocennych składników do gleby, które wspierają zbiory w plonie głównym.
Siew międzyplonów – podstawowe zasady
Termin wysiewu międzyplonów ścierniskowych upływa 20 sierpnia, natomiast ozimych – 1 października (po zbiorze plonu głównego). Nasiona powinny być siane równomiernie i płytko (optymalna głębokość wynosi 2-3 cm). Ważnym etapem poprzedzającym siew jest przygotowanie podłoża. Podczas prac przygotowawczych należy w szczególności uwzględnić potrzeby drobnych nasion. Aby zapewnić roślinom podsiąk kapilarny, gleba musi być porządnie wtórnie ubita i mieć strukturę drobnej gruzełki. Na całej powierzchni pola powinna znaleźć się dobrze rozdrobniona i równomiernie rozłożona słoma ale nie jest to warunek konieczny.
Po zakończeniu wegetacji roślin uprawa międzyplonów niszczona jest mechanicznie, na przykład poprzez wałowanie plantacji lub mulczowanie. Zabieg ułatwi wymarzanie roślin oraz ochroni glebę przed erozją.
Czynniki warunkujące efektywność uprawy
Wybierając konkretną roślinę, należy zwrócić uwagę na szybkość jej wschodów oraz potrzeby wodne w pierwszych dniach od siewu. Bezpośrednio po żniwach gleba jest stosunkowo sucha, więc rośliny uprawiane o dużym zapotrzebowaniu na wodę nie będą prawidłowo kiełkować. Gatunkami doskonale sprawdzającymi się na większości pól są owies szorstki, facelia, wyka oraz olejarka abisyńska zwana ramtilem.
Według przepisów określających zasady uprawy międzyplonów, rolnicy zobowiązani są do wysiewu dwóch gatunków roślin w ramach jednej mieszanki. Wybrane gatunki roślin powinny mieć podobne wymagania glebowe, uprawowe oraz wodne, a udział jednego komponentu w mieszance nie powinien przekraczać 70%. Najlepsze efekty uzyskamy, kiedy wybierzemy gotową mieszankę skomponowaną z myślą o wzbogaceniu gleby i zwiększeniu plonowania właściwych upraw następczych. To, jaka mieszanka międzyplonowa będzie najlepsza dla danego pola, zależy przede wszystkim od stosowanego płodozmianu. Producenci oferują zróżnicowane mieszanki, co pozwala na znalezienie optymalnego rozwiązania.